Soms voel ik me net een kleuterleider.

En dan heb ik het niet over mijn papadag. Nee, dan heb ik het over die andere 4 dagen in de week. Wanneer ik gewoon aan het werk ben. Dat ik achter de broek van volwassen mensen aan moet zitten.

Natuurlijk, ik ben casemanager. Procesbegeleider. Dat betekent dat als je deadlines wil halen je mensen moet chasen.

Bedrijfsarts D. is een van de beste die ik ken.

Super-terugkoppelingen. Ik kan niet anders zeggen.

Nooit roept een terugkoppeling vraagtekens op. Nooit hoef ik er over na te bellen. Ik begrijp altijd precies wat hij bedoelt. En mijn klanten ook. Omdat hij zijn adviezen ook nog in begrijpelijke taal op schrijft.

(D. maakt ook zelden spelfouten in zijn terugkoppelingen. En de lay-out ziet er ook nog prima uit. Ietsje minder belangrijk dan de inhoud, maar als perfectionist vind ik dat toch ook wel prettig)

Maar ik ga afscheid van D. nemen. Omdat hij niet snel genoeg is.

Soms moet ik wel één week wachten op die perfecte terugkoppeling. En dat is me te veel. 2 dagen is me al te veel. Ik wil terugkoppelingen die binnen 24 uur na het spreekuur bij mijn klanten liggen.

Uiterlijk.

Want als de conclusie van de bedrijfsarts na een spreekuur is: “volledig arbeidsgeschikt voor eigen werk” en die terugkoppeling duurt 1 week, is dat een week onnodige loonkosten voor mijn klant.

Ik wil dat mijn klanten géén 1 dag onnodige loondoorbetaling bij ziekte hebben

Dat vereist een perfect samenspel tussen mij, mijn klanten en de bedrijfsartsen die ik inhuur. En D. is nu de bottleneck in dit proces. En hij weet het ook van zichzelf. Ik heb het meerdere keren met hem besproken. En we hebben meerdere dingen bedacht zodat de terugkoppelingen sneller zouden komen (spreekuurdagen die hem beter uit kwamen, meer gereserveerde tijd per spreekuur, reminders, etc). Het mocht allemaal niet baten.

Ik wil, en kan, alleen maar samenwerken met bedrijfsartsen die het belang van snelheid onderschrijven.

Die ook vinden dat elke dag dat een klant onterecht opdraait voor de loonkosten van een werknemer, er één teveel is. En daar ook naar handelen. Ik wens D. het allerbeste. En hoop dat hij zijn overgebleven klanten niet te lang laat wachten op die perfecte terugkoppelingen van hem.

Mark Idzinga, Augustus 2013