“Heb je eigenlijk nog een beetje vertrouwen in je bedrijfsarts?”, vraag ik.

Ik bekijk nogmaals de lijst met vragen. Vragen die de bedrijfsarts tijdens ieder spreekuur allemaal moet invullen van de werkgever.

Ik schat dat het zo’n 15 à 20 vragen zijn (2 kantjes!)

De HR-manager kijkt me geschrokken aan.

“Hmmm, da’s een goeie vraag…”

Ik zie het vaker. En ik snap heel goed waar het vandaan komt:

De neiging om de bedrijfsarts strak te houden.

Immers.

De bedrijfsarts is de enige wiens oordeel er écht toe doet.

Of de zieke werknemer wel of niet in staat is om te werken.

Natuurlijk hebben we er allemaal een mening over.

Casemanager.

Direct leidinggevende.

Werknemer zelf.

De partner van de werknemer niet te vergeten…

Maar alleen die van de bedrijfsarts is in eerste instantie echt relevant. Dus wil je het liefst dat die bedrijfsarts opschrijft wat jij vindt. Afgelopen week nog was een klant erg teleurgesteld dat de bedrijfsarts toch niet letterlijk in de terugkoppeling van het spreekuur had opgeschreven wat zij gevraagd hadden…

Tja.

Zo werkt het natuurlijk niet.

De bedrijfsarts is onafhankelijk.

Jij als werkgever geeft input voor het spreekuur. Middels goede spreekuurinformatie en een juiste vraagstelling.

De werknemer doet zijn verhaal tijdens het spreekuur.

De bedrijfsarts weegt alle informatie zorgvuldig en komt dan tot zijn oordeel.

En dat is niet altijd precies wat jij denkt.

(Gelukkig niet zou ik zeggen. Bedrijfsartsen die altijd precies opschrijven wat jij wilt moet je wantrouwen.)

Ik doe het anders.

Kijk, zo ziet mijn sjabloon voor spreekuurterugkoppelingen eruit:

Zoals je ziet. 2 ruimtes om in te vullen door de bedrijfsarts: bevindingen én advies. Daar kan hij opschrijven wat hij wil.

Misschien is de uitgebreide vragenlijst het ene uiterste. En mijn terugkoppeling het andere uiterste. Iets er tussenin kan natuurlijk ook. Het voordeel van de uitgebreide vragenlijst is duidelijk:

Geen verrassingen.

Je krijgt precies de antwoorden op jouw vragen. Op alle vragen. Mits de bedrijfsarts het formulier volledig invult natuurlijk.

Nadeel?

Ik kan me voorstellen dat je je als bedrijfsarts meer parkeerwachter voelt dan bedrijfsarts. Maar misschien vind je dat helemaal niet belangrijk.

De arbeidssatisfactie van je bedrijfsarts.

Ik wel.

Ik wil dat de bedrijfsartsen met wie ik werk, graag mijn spreekuren doen.

En ik wil ze niet meer administratie geven dan ze al hebben.

Dus veel vrijheid in de manier van terugkoppelen.

En dat heeft ook nadelen.

Bijvoorbeeld dat een bedrijfsarts soms wat opschrijft wat in mijn ogen niet echt ter zake doet.

Regelmatig denk ik: ik had dat denk ik net ff iets anders opgeschreven.

Tja.

Had ik maar bedrijfsarts moeten worden 😉

Het andere uiterste is dus die vragenlijst van 2 kantjes. Maar…

Een uitgebreide vragenlijst is een motie van wantrouwen aan het adres van je bedrijfsarts.

Als de enige manier om een goed oordeel van je bedrijfsarts te krijgen is door hem een invuloefening van 2 A4-tjes te laten doen, moet je je afvragen of deze bedrijfsarts wel in staat is zijn vak goed uit te oefenen.

Of dit de bedrijfsarts is met wie je zaken wil doen.

Dus waar je ook voor kiest, waar het uiteindelijk op neerkomt is iets veel belangrijkers, namelijk: vertrouwen.

Heb je vertrouwen in je bedrijfsarts?

Ik werk alleen samen met bedrijfsartsen die kunnen omgaan met de vrijheid die ik ze geef. Die zo oordelen én terugkoppelen, dat daarmee onnodig ziekteverzuim wordt uitgebannen.

En dat ze dan niet altijd precies de woorden kiezen die ik zou kiezen… soi.

Hoe zit dat met jouw bedrijfsarts?

© Mark Idzinga